எல்லாம் செய்தும் என்ன பயன்... நினைத்தபடி நடக்காமல் போயிற்றே. ஆமா, நாங்க ஏற்பாடு செய்திருந்த திருமணம் நின்று விட்டது. மாப்பிள்ளை விடியும்போது மண்டபத்தில் இல்லை. நினைக்க நினைக்க வேதனையாகத்தான் இருந்தது. எனக்கே இப்படி இருக்கிறதே என் அஞ்சலிக்கு எப்படி இருந்திருக்கும்; அவள் அவன் மேல் காதல் வைக்க ஆரம்பித்திருப்பாளே; அவளை எப்படி எதிர்கொள்வேன்; எப்படி ஆறுதல் சொல்வேன்; என்ன செய்வது சொல்லித்தானே ஆகவேண்டும்.
இந்த கல்யாணத்திற்கு எப்படியெல்லாம் ஓடியாடி வேலை செய்திருப்பேன். ஹ்ம்ம் இப்போது கூட முதலிரவுக்காக நான் ஒருவனே கட்டில், சுவரொட்டி ஏற்பாடு செய்திருந்த அறையில்தான் அமர்ந்து யோசித்துக்கொண்டிருக்கிறேன். இருப்புக் கொள்ளாமல் எழுந்து அறையில் இருந்த அட்டாச்சுடு பாத்ரூமில் சென்று அமர்ந்தேன். எப்படி சொல்வது, அஞ்சலியை பிடிக்கவில்லை என்று எழுதி வைத்து விட்டல்லவா சென்றிருக்கிறான்; அது ஒரு பெண்ணிற்கு எவ்வளவு பெரிய வருத்தத்தை கொடுக்கும். அதுவும் அஞ்சலியை யாருக்காவது பிடிக்காமலிருக்குமா?
கவிபாடும் கண்களுடன், வில்லாய் வளைந்த புருவங்களுடன், கூரான நாசியுடன், ஆரஞ்சு சுளையை ரோஸ் நிறத்தில் பதித்த இதழ்களுடன், மதுக்கிண்ணம் போன்ற கன்னங்களுடன், அடர்ந்த கூந்தல் காட்டுடன், கேள்விக்குறியான செவிகளுடன், பளிங்குப்பாளக் கழுத்துடன், செந்நிற மேனியுடன், முந்திரிக் கொட்டையாய் அவள் முன் செல்லும் கூரிய திமிருடன், இருட்டு அறையில் அகப்பட்டது போல் வெளிவராத இடையுடன், ஆங்கில எழுத்துகள் qp போல எழும்பி நிற்கும் புட்டங்களுடன், திண்மையான தொடைகளுடன், இளவம்பஞ்சு பாதங்களுடன் அப்பப்பப்பா அவளை எத்தனை முறை பார்த்தாலும் அத்தனை முறையும் தோற்கடிப்பாள் தன் அழகால்.
நான் பாத்ரூமிலிருந்து வெளியே வரும்போது அஞ்சலி கட்டிலில் அமர்ந்து இருந்தாள். கதவு தாளிடப்பட்டிருந்தது. மெல்ல அவள் அருகில் வந்து நின்றேன். குனிந்திருந்த அவள் என்னை நிமிர்ந்து பார்த்து கட்டிலில் இருந்து எழ எத்தனித்தாள்.
“பரவால்ல உட்காரு அஞ்சலி” என்று சொல்ல அவள் அமர, நான் அருகில் அமர்ந்தேன்.
அவளுக்கு இந்த திருமண ஏற்பாடு செய்வதற்கு முன்பே அவள் மீது காதல் வைத்திருந்தேன், தமிழர்கள் தமிழ் மீது வைத்திருப்பதைப் போல.
மெருன் கலர் பட்டுப்புடவையில்தான் இருந்தாள், அது அவளுக்கு நல்ல எடுப்பாக இருந்தது, இடையில் தெரிந்த இடுப்பு மடிப்பில் தெரிந்தது. மெல்ல என்னை நிமிர்ந்து பார்த்த அவளை “என்ன அஞ்சலி இன்னும் அதே நினைப்பா இருக்கா?” என்று அவள் கையை என் கையகப்படுத்தினேன்.
“இல்ல மாமா... அப்படியெல்லாம் ஒன்னுமில்ல” என்று சொல்லி அவளின் புறங்கையைத் தொட்டுக்கொண்டிருந்த என் கையிடம் உள்ளங்கையைக் கொடுத்தாள்.
கையை கோர்த்து “அதை பத்தி நினைக்காம ஃப்ரீயா இரு, எல்லாம் சரியாயிடும்” என்று கையில் ஒரு முத்தமிட்டேன்.
“ஹ்ஹாம்... சரி மாமா” என்று என் பக்கத்தில் திரும்பிய முகத்தை கைகளால் ஏந்தினேன். அவள் நெற்றியில் முத்தமிட்டதால் மூடிய அவள் கண்களில் முத்தமிட்டு திறக்கவைத்தேன். அப்படியே கன்னங்கள், காதுமடல் என்று பயணத்தை பல இடங்களில் தொடர்ந்து இதழ் நிறுத்ததில் என் இதழ்களை நிறுத்தினேன். அவள் இதழ் தேன் சுவைக்க சுவைக்க என்னுள் ஏதோ ஒரு இன்பமான மாற்றம், என்னால் அந்த நிலையை விட்டு அகல முடியவில்லை ஆங்கில மொழி மேல் கொண்ட மோகத்தைப் போல.
இரைக்க இரைக்க சுரக்கும் என்பதைப் போல், அவள் எச்சிலை முழுதும் விழுங்கி வாய்க் கிணற்றை வறண்டு போகச்செய்து விட்டேன் என நினைத்த எண்ணத்தை அவள் எச்சிலால் மீண்டும் மீண்டும் துடைத்து விட்டாள். வாயில் வலி எடுக்கும் வரை வாய்தா வாங்கிவிட்டு பட்டுப் புடவையின் விறைப்பான மடிப்புகளைக் கலைக்க வேண்டாமென்ற நல்ல நோக்கத்துடன், ஜாக்கெட்டையும் புடவையையும் இணைத்திருந்த பின்னை நீக்கி, பின்னால் இருந்த முந்தானையை முன்னால் போட்டேன். போட்டபிறகு அவள் இன்னும் வேகமாக சுவாசிப்பது போன்ற பிரமையும், எனக்கு மூச்சு மூர்ச்சையாகி மூர்ச்சையாகி நிற்பது போன்ற உண்மையும் விளங்கியது.
கஞ்சி போட்டு அயர்ன் செய்தது போலிருந்த ஜாக்கெட்டின் உள்ளிருந்த முலைக்கவசங்களால் என் மூளைக்கதவுகளை நேரடியாகவே துளைத்துவிட்டு என் முன்னால் திரும்பி என் மார்புக்கு குறி வைத்தாள். என் மார்பை மறைத்துக் கொண்டிருந்த சட்டையின் பட்டன்கள் சட்டென அவிழ்க்கப்பட்டது, என் கைகள் அன்னிச்சையாக அவள் ஜாக்கெட் கொக்கிகளை பெண்ணிச்சையால் ஓய்வெடுக்க அனுப்பிக்கொண்டிருந்தது. ரோஸ் நிற மேனியில் இருந்த பின்க் நிற பிரா எனக்கு அவ்வளவாக அடையாளம் தெரியவில்லை, இருந்தாலும் தான் பிராதான் என்பதை காம்பற்ற உச்சிப்பகுதி மூலம் எனக்கு தெரியப்படுத்தியது.
கதைகளில் சொல்லப்படுவது போல் 34 இருக்கும், 36 இருக்கும், 38 இருக்கும் என்று என்னால் யூகிக்கத்தெரியாமல் என் கண்களால் இஞ்ச் இஞ்ச்சாக அளந்தேன்; கணக்கு பாடத்தில் கொஞ்சம் வீக் என்பதால் எண்ணிக்கையைத் தொலைத்து தொலைத்து பிராவின் நடுவில் உள்ள புதை குழியில் என் பார்வை புதைந்து கொண்டது. மலைப்போல் இருந்த முலைகளின் வடிவம் மலைப்பாகவே இருந்து, மலை உச்சியை அடையும் நோக்கில் முதுகில் பதுங்கியிருந்த பிரா கொக்கிகளை என் கைகள் தடவி தடவி தவற விட முயற்சித்துக் கொண்டிருக்க, என் பார்வையின் கவனம் முன்பக்கம் இருந்ததால், என் கைகள் பின்பக்கமாக கவனத்தை செலுத்த முடியவில்லை.
என்னிலை அறிந்து தன் இரு கைகளையும் என் கைகளுக்கு துணையாய் அவள் பின்னால் அனுப்ப, அவள் முலைகளிரண்டும் நிமிர்ந்து என் முன்னால் வந்து நிற்க, இதுவரை புடவையின் மறைவில் பதுங்கியிருந்த அவளின் பதுங்குகுழியில் தடுக்கி விழுந்த என் பார்வையை என் கண்களால் காப்பாற்ற முடியவில்லை. பிராவின் கொக்கிகளை கழட்டிவிட்டு தன் கைகளை முன்னால் கொண்டு வர, தளர்ந்த பிராவின் அழகைக் காண என் கண்கள் என் பார்வையை பள்ளத்திலிருந்து மேடேற்றி, அவள் மேடுகளில் மேய விட்டது. என் கைகள் மீண்டும் அன்னிச்சையாய் அவள் இரு மலை உச்சிகளிலும் கொக்கிபோட்டு உருவவிட்டது.
என் கண்கள் வலது முலையை ரசிப்பதா, இடது முலையை ரசிப்பதா என்று திக்கித் திணற, அவள் இரு முலைகளும் இயற்பியல் தராசில் வைத்து சம அளவைக் காட்டிக் கொண்டிருக்க அவள் வெட்கத்தால் என்னை கட்டிக் கொண்டாள். எங்கள் இரு உடலும் ஒட்டி இருக்க எனக்குள் என்னென்னவோ மாற்றம் நிகழ்ந்து கொண்டிருந்தது.
அப்படியே எழுந்து இடையின் கீழே தடையாய் இருந்த ஆடைகளை தளர்த்தி தளர்த்தி அவள் உடலின் எடையைக் குறைத்தேன். இப்போது அவள் பிரா இருந்த அதே நிறத்தில் ஜட்டியுடன் மட்டும் நின்று கொண்டிருந்தாள். என் வேட்டியை உருவி பின்னால் வீசி என் மானத்தை காப்பாற்றினாள், இப்போது நானும் அவளும் ஜட்டி மட்டும் அணிந்து இறுகத் தழுவிக்கொண்டிருந்தோம். என் விரல்களால் அவள் முதுகு முழுவதும் மீட்டிக்கொண்டே அவள் ஜட்டியை நெருங்கி கீழிறக்க ஆரம்பிக்க, அவள் நேரடியாகவே என் ஜட்டியின் மேல் கைவைத்து கீழிறக்கினாள்.
எங்கள் இருவருக்கும் கெமிஸ்ட்ரி நன்றாக வொர்க்-அவுட் ஆனது, எங்கள் உடலில் ஏற்பட்ட வேதியியல் மாற்றத்தால் உணர முடிந்தது. கீழிறக்கிய ஜட்டியால் என் தம்பி தலைநிமிர்ந்து நின்றான், இன்று எப்படியும் தன் கூழ்மக் கரைசலை பெண்மைக்கிணற்றில் கரைக்கும் நம்பிக்கையுடன் திடகாத்திரமாக நின்றான்.
அவளை கட்டிலில் படுக்க வைத்து, பக்கத்தில் நான் படுத்து என் பார்வையை அவள் மேனி முழுவதும் வீச, புத்தகத்தின் ஏடுகள் காற்றில் புரள்வது போல அவள் வெட்கத்தால் புரண்டு படுத்தாள். பளபளக்கும் முதுகுகாட்டி, அடிப்பானை குண்டி காட்டி படுத்திருந்த மேனியை விரல்களால் தழுவிக்கொண்டே கண்களால் படித்துக்கொண்டே அடுத்த பக்கத்தை படிப்பதற்காக அவளை என் பக்கத்தில் திருப்பினேன். முகத்தை மூடியிருந்த உள்ளங்கைகளையும், முலைகளை மூடியிருந்த முழங்கைகளையும் ஒருசேர விலக்கி அவளைப் பார்த்து புன்னகைக்க, அவளும் அழகிய புன்னகையாலேயே பதிலளித்தாள்.
தாவரவியல் பாடத்திற்கு ஹெர்பேரியம் சீட்டில் ஒட்டுவதற்காக பேபேஸி, மியூஸேஸி வகைத் தாவரங்களை புத்தகம் அல்லது நோட்டுக்கு நடுவே வைத்து எடை அதிகமுள்ள பொருட்கள் அதன் மேல் வைத்து சமன் செய்வது போல அவள் தாவர உடல் மீது என் முழு எடையையும் பரவ விட்டு, அவளின் இலை, கொடி, காய்கனி அனைத்தையும் சமன் செய்ய முயற்சித்தேன்.
அதற்கு இடையூறாக இருந்த என் ஆண்மையை அவள் தொடையிடுக்கில் தற்காலிகமாக பணியமர்த்தினேன். வெதுவெதுப்பாக இருந்த பகுதி, அவள் தொடைகளாலேயே இறுக்கத்தை அதிகரிக்க, என் ஆண்மைக்கு இன்னும் வளர்ச்சி ஏற்பட்டு பதவி உயர்வு கொடுத்து அவள் பெண்மைக்கு அருகில் அனுப்பி வைத்தேன். அவனும் புது இடத்தில் நுழையும் முன் சுற்றிலும் தொட்டு தொட்டு உரசி உரசி பார்த்துவிட்டு குகை வாயிலில் தலையை நுழைத்தான்.
வலி தாங்க முடியவில்லை, உள்ளே சரிவர நுழையவுமில்லை; அவளுக்கும் வலித்த வேதனை முகத்தில் தெரிய,
“ரொம்ப வலிக்குதா”
“ஹ்ம்ம் ஆமா”
“நாம ரெண்டு பேருக்குமே இதுதான் ஃபர்ஸ்ட் டைம்கிறதால கொஞ்சம் அப்படிதான் இருக்கும்”
“இன்னும் ரொம்ப வலிக்குமா மாமா”
மாமா என்றழைத்த அவளுக்கு வலி கொடுக்க விரும்பாமல் வேறு வழி தேடினேன். பாராசூட் தேங்காய் எண்ணெய் டப்பா இருக்க, எழுந்தோடி என் இடது கையில் கொஞ்சம் விட்டு ஆண்மை மீது தடவினேன். (எண்ணெய் உராய்வினை தவிர்க்கும் என்று அறிவியலில் படித்த ஞாபகம்).
வில்லேந்தும் வீரன் போல் நான் அவள்முன் சென்று நிற்க, வைத்த கண் வாங்காமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்ததை அவளால் தவிர்க்க முடியவில்லை. அப்படியே கட்டிலில் தாவி முலைகளை வாயால் கவ்வி, பற்களின் உதவியால் பால் குடித்து, உதடுகளால் முலைக்காம்புகளை கடித்தேன்.
எண்ணெய் பதம் காயும்முன் அவள் வெண்ணைக் கிண்ணத்தில் என் ஆண்மையால் கிண்டினேன். கால்களை நன்றாக விரிக்கச் செய்து அவள் பெண்மை முகவரியில் சென்று கதவைத்தட்ட, கதவு லேசாக திறக்கப்பட்டது. திறந்த கதவில் தென்றல் நுழைவதுபோல் நுழைய நுழைய முழுக்கதவும் இடையூறு இன்றி திறக்கப்பட, முதல் முறை ஆப்பிளில் சொருகிய கத்தி போல முழு ஆண்மையையும் அவள் அறைக்குள் செலுத்தி பூட்டினேன். அவள் முகத்தில் வலி உணர்ச்சியின் ரேகை ஓடினாலும், அதன் இன்பத்தை அவள் ரசிப்பதும் தெரிந்தது. என் இடுப்பின் இயக்கத்தை அதிகரித்து காற்றின் வேகத்தை அதிகரித்ததால் கதவு மூடி மூடி திறந்தது. தேங்காய் எண்ணெயின் தயவால் தங்கு தடையின்றி இயங்குவது போல் தெரிந்தாலும், ஏதோ ஒரு உணர்ச்சி இன்னும் ஏதோ ஒரு தடை இருப்பதை உணர வைத்தது. சூறாவளியாய் மாறிய என் வேகத்தால் அவள் கதவு உடைக்கப்பட்டதை “அம்...மாமா” என்ற அலறலில் என்னால் அறிய முடிந்தது.
அடடா வலிக்க வைத்து விட்டேனோ என்ற வருத்தம் ஒரு புறம், யாரேனும் கேட்டிருப்பார்களோ என்ற கவலை ஒரு புறம் இருந்தாலும், சிறிது நேரம் கழித்து என் ஆண்மை அவள் பெண்மையை முழுமையாக ஆழுமைப் படுத்தியிருந்த சந்தோஷமே மேலோங்கியது. அல்வா சாப்பிடும்போது தொண்டைக்குள் சிக்காமல் பயணம் செய்வது போல, அவள் அல்வா புண்டைக்குள் என் சின்ன தம்பியின் பயணம் வேகம் பிடிக்க, விலங்கியலில் நான் படித்த அனைத்து ஹார்மோன்களும் வேலை செய்வது போல், இல்லாத ஹார்மோன்களெல்லாம் சுரப்பது போல் எங்கள் மனமென்ற பட்டாம்பூச்சி வானில் பறப்பது போல், அவள் இரு முலைகளும் அதற்கு ரெக்கையாய் விரிந்து ஆடுவது போல் பல உணர்வுகள் என்னை சுற்றிச் சுற்றி வந்தன.
பலநாள் திருடன் ஒருநாள் அகப்படுவான் என்பதைப் போல், பலநாள் சேமித்திருந்த என் விந்து மகாசமுத்திரம் அவள் பாதாளக்கிணற்றில் அகப்பட்டுக் கொண்டது, இந்த பழமொழியின் உண்மையான அர்த்தம் இதுவாகத்தான் இருக்குமோ என்று நினைத்தவாறே அவள் கலையான தேகத்தில் களிப்பாக படர்ந்து ஒரு இதழ் முத்தம் கொடுத்து என் பள்ளியறைப் பாடத்தை முடித்தேன்,
“அஞ்சலி”
“ஹ்ம்ம் மாமா”
“புடிச்சிருக்கா”
“ஹ்ம்ம்”
“வலிக்குதா”
“முதல்ல வலிச்சது, இப்போ நல்லா இருக்கு”
இந்த பதில்களில் சந்தோஷமான நான், நிம்மதியாக தூங்கிப் போனேன்.
டக்...டக்...டக்... கதவு தட்டப்படும் சத்தம் பலமாக கேட்டது, கண்ணை லேசாக திறக்க அஞ்சலி ஏற்கனவே எழுந்து தன் உடைகளை உடுத்தியிருந்தாள். நான் கண்களை மீண்டும் தூங்குவது போல் மூடிக்கொள்ள, என்னருகில் வந்து கன்னத்திலும் இதழிலும் இதமான முத்தமிட்டு, கவிழ்ந்து கிடந்த என் நிர்வாண மேனியை போர்வையால் மூடிவிட்டு, தன் உடைகளை சரிபார்த்துக்கொண்டே கதவை நோக்கி நடந்தாள். ஒரு கண்ணை லேசாக திறந்து நடப்பதை கவனித்தேன், என் அக்காதான் நின்று கொண்டிருந்தாள். அஞ்சலி முகத்தை பார்த்து என் அக்காவின் முகம் பூரிப்படைந்தது தெரிய, அவள் ஏதோ பேச நினைக்கும் முன் கதவும் சாத்தப்பட, என் செவியின் கேட்கும் திறனை இன்னும் கூர்மையாக்கினேன்.
“ஹ்ம்ம்... இப்போதான் போன கலை திரும்ப வந்திருக்கு உன் முகத்துல”
“போங்க அண்ணி கிண்டல் பண்ணாதீங்க”
“ஹ்ம்ம் நீ எங்க வீட்டு மருமகளாத்தான் வரணும்னு இருக்கு பாத்தியா” என்று சொல்லிவிட்டு
“டேய் தம்பி சீக்கிரம் எந்திரிச்சி குளிச்சி ரெடியாகுடா, கோயிலுக்கு போகணும்” என்று உரக்க சொல்லி விட்டு அவர்கள் நகர பேச்சு சத்தம் நின்று போனது.
என்ன கொடுமை இது... அனுப்பறதும் லேட்டு... எழுப்பறது சீக்கிரம்... உள்ள நல்லா தூங்கி இருக்க மாட்டாங்கன்னும் தெரியும், எல்லாம் தெரிஞ்சும் ஏன்தான் இப்படி பண்றாங்களோ... என்று நினைத்துஉங்களைப் பார்த்தால் இவ்வளவு நேரம் சீட்டில் உட்கார்ந்து கதையை படித்துக் கொண்டிருந்த நீங்க ஸ்க்ரீனுக்குள் நுழைஞ்சி என்னை கடுகடுவென பார்க்கிறீங்களே!
“டேய்... உங்கக்கா என்னடா சொல்லிட்டு போறா”
“ஓ அதுவா... அஞ்சலிய மருமகள்னு சொல்லிட்டு போறா”
“ஏண்டா... இவ்வளவு நேரம் கதைய உங்கிட்ட கேட்டுட்டு இருக்கோம், இந்த மேட்டர் உங்கக்கா சொல்லித்தான் தெரியணுமா”
“இல்லீங்க... எல்லாரும் கதைல ட்விஸ்ட் வைக்கிறாங்க... அதான் நானும்...”
“கொன்னுடுவோம்... என்ன நடந்துச்சுனு தெளிவா சொல்லு”
“சரி கோவிக்காதீங்க... உங்ககிட்ட சொல்லாம விடுவனா... நேத்து முகூர்த்த நாள், விடியறப்ப மாப்பிள்ளைய காணோம், பாத்தா பொண்ண எனக்கு புடிக்கலனு... அவனுக்கு புடிக்கலனு”
“அதெல்லாம் எங்களுக்கு புரியும் சொல்லு”
“ஓ...நீங்க ஜீனியஸ்... புடிக்கலனு எழுதி வச்சிட்டு போயிட்டான். எல்லாரும் ஆடிப்போயிட்டாங்க, அவனுக்கென்ன, கல்யாண செலவு எல்லாமே எங்க செலவு; அப்புறம் எல்லாரும் சேர்ந்து கூடி பேசி, என்னோட அப்பா அம்மாகிட்ட என்னைய கல்யாணம் பண்ணி வைக்க சம்மதத்த கேட்டாங்க; நாங்க சொந்ததுல தூரமா இருந்தாலும் பக்கத்து தெருவுலதான் ஒரு 5 வருஷமா இருக்கோம், அதனால அவங்க கேரக்டர் நல்லா தெரியும்கிறதால எங்க அப்பா அம்மாவுக்கு ஒரு பெரிய பிரச்சினை இருக்கல; எனக்கும் அஞ்சலி மேல ஒரு சொல்லாத லவ்ஸ் இருந்துச்சா, நானும் அஞ்சலிக்கு சம்மதம்னா எனக்கும் சம்மதம்னு சொல்லிட்டேன்; அஞ்சலியும் சம்மதிக்க, நிச்சயம் பண்ணின அதே தேதியில, அதே மண்டபத்துல எனக்கும் அஞ்சலிக்கும் கல்யாணம் நடந்துச்சு; போதுமா”
“ஆளப்பாரு... அவனவன் விசேஷம்னு சந்தோஷமா விசேஷமா கதைய படிக்க வந்தா கல்யாணம் நின்னு போச்சுனு சொல்லி கதைய ஆரம்பிக்கிறத பாரு” என்று ஸ்க்ரீனில் இருந்து வெளியேறி சீட்டில் சென்று நீங்க அமர,
“சரி சரி இருங்க... கதை இன்னும் முடியல”
‘ஹ்ம்ம் முன்னெல்லாம் கதையை முழுசா படிச்சிட்டு பின்னூட்டம் போடுவாங்க, இப்போ கதைக்குள்ளயே புகுந்து பின்னூட்டம் போடறாங்களே’ என்று நினைத்து கட்டிலின் அருகில் இருந்த டேபிளில் மொய் நோட்டின் மேல் ஆடிக்கொண்டிருந்த வெள்ளைக் காகிதத்தை கவனித்தேன்.
‘ஹய்யோ மறுபடியும் லெட்டரா, அதுவும் அஞ்சலியிடமிருந்தா’ என நினைத்து நோட்டுடன் எடுத்துப் படித்தேன்.
“மாமா... நான் உங்கள ரொம்ப லவ் பண்ணினேன்.
அதனாலதான் முந்தா நாள் நைட் அந்த மாப்பிள்ளைகிட்ட விஷயத்த சொல்லி அந்த கல்யாணத்தை நிறுத்தினேன்.
அவரும் ரொம்ப நல்லவரு, என்னை புரிஞ்சிகிட்டு போயிட்டாரு.
நீங்களும் என்ன ரொம்ப லவ் பண்றது நேத்து நைட்டே எனக்கு கன்ஃபர்ம் ஆயிடுச்சு.
நான் இப்போ நிம்மதியா சந்தோஷமா இருக்கேன்.
இதுதான் நமக்கு முதல் ரகசியம், இதை யார்கிட்டேயும் சொல்லிடாதீங்க.
ஐ லவ் யூ சோ மச்”
முதல் காதல் கடிதம் படித்த சந்தோஷம் ஒரு புறமிருந்தாலும், முதலிலேயே தெரிந்திருந்தால் இப்படி இன்னொருத்தன் பாதிக்கப்பட்டிருக்க மாட்டானே என்ற வருத்தமும் இருந்தது.
என் செல்போன் மணி அடிக்க, என்னோட மாமாதான் பேசினார்.
“டே மாப்ளே, லெட்டர் எழுதி வச்சிட்டு போன பையன் எங்கிட்ட மாட்டிக்கிட்டான், என்ன பண்ணலாம்னு சொல்லு”
“ஓ... அவனை ஒன்னும் பண்ணாதீங்க.”
“ஏன் மாப்ளே”
“அவன் சந்தோஷமா வாழட்டும், அதான் எல்லாம் நல்லபடியா முடிஞ்சிடுச்சே” என்றேன். முதல் ரகசியமாச்சே, சொல்லக்கூடாதுனு உத்தரவு வேற இருக்கே.
“சரி மாப்ளே” என்று போனை அணைத்தார்.
நல்லவன் வாழணும்தானே.
நேற்று நடந்த குழப்பத்தில், யாரும் மொய் வைக்கல போல இருக்கு, பாருங்க நோட்டுல ஒன்னுமே இல்ல... என்ன நீங்க எழுதறீங்களா... ரொம்ப சந்தோஷம் இந்தாங்க... நானும் போய் குளிச்சிட்டு வந்தர்றேன், அஞ்சலிப் பாப்பாவ நல்லா கவனிச்சுக்குணுமே.
No comments:
Post a Comment